تحلیلی جغرافیایی بر نتایج اکولوژیکی ناشی از مهاجرت در شهر اهواز

   شهرنشینی در سرزمین ما با کشف منابع نفت و استخراج آن شتاب گرفت و این منابع درآمد جدید، زمینه فروپاشی اقتصاد و جامعه سنتی را فراهم آورد. مراکز استان‌ها با جذب بیشترین سرمایه‌ها به  عنوان نمادهای پیشرفت، نردبان ترقی و منابع درآمدی بی‌پایان جلوه‌گر شده و سیل مهاجرین رابه سوی خود کشاندند.     شهر اهواز نیزکه از عمر جدید آن نزدیک به یک سده می گذرد(با توجه به اثر پذیری وسیع از پیدایش نفت ) اساساً بر مبنای مهاجرت شکل گرفته و مرکزیت یافتن صنایع نفت منطقه جنوب، سرمایه گذاری در بخشهای صنایع سنگین (فولاد) و انتخاب آن به عنوان مرکز استان خوزستان زمینه افزایش مهاجر پذیری این شهر  را فراهم آورده است. نتیجتاً اینکه شهر اهواز امروزه با مسائل و مشکلات اجتماعی، امنیتی، محیطی و کالبدی فراوانی منتج از بازتوزیع وسیع جمعیت مواجه می باشد. هدف این تحقیق بررسی روند مهاجرپذیری در شهر اهواز و تحلیل کیفی پیامد های حاصله با دید جامع نگر جغرافیا می باشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توسعه ای می باشد و روش انجام آن تحلیلی ـ پیمایشی است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که علی رغم نرخ منفی مهاجر پذیری استان خوزستان در سرشماری 1385، شهر اهواز بنا بر موقعیت ژئوپلیتیک و نخست شهری خود در این استان همچنان از شهر های مهاجر پذیر محسوب می شود. بر طبق تخمین های صورت گرفته در طی دوره دهساله سرشماری 1375-1385 نزدیک به 36450 نفر مهاجر با اهداف مختلف به این شهر وارد شده اند تا همچنان این شهر به عنوان شهری مهاجر پذیر قلمداد گردد. از طرفی مهاجرت از مهم ترین عوامل شکل دهنده به الگوی توسعه فیزیکی ناموزون، ناامنی، ازدحام تراکم و مسائل زیست محیطی در این شهر گشته است.